بنیانگذار کتابخانه

آیت الله العظمی ابوالمعالی سید شهاب ‌الدین مرعشی نجفی؛ از معدود مراجع تقلید شیعه پس از آیت‌ الله العظمی بروجردی است. در سال ۱۳۱۵ ق / ۱۲۷۶ ش در میان خانواده ای علمی و از تبار سادات آذربایجان در نجف اشرف زاده شد.  وی از شاگردان آیات عظام شیخ عبدالکریم حائری، آقا ضیاء الدین عراقی، سید حسن صدر، میرزا ابوالحسن مشکینی،‌ محمد جواد بلاغی، میرزا مهدی آشتیانی، سید هبة الدین شهرستانی، میرزا عبدالله مامقانی و … بود و در ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید. وی همچنین در اخلاق و عرفان از محضر آقا سیدعلی قاضی تبریزی، سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد. علامه مرعشی نجفی، کتابخانه‌ای را تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می‌رود. او هیچ‌ گاه برای سفر حج، مستطیع نشد و برای بسط و گسترش علوم اهل بیت (ع) مدرسه‌های مرعشیه، شهابیه، مهدیه و مؤمنیه را تأسیس کرد. مهم‌ترین تألیفات وی، تعلیقات مبسوط بر احقاق الحق شهید قاضی نور الله شوشتری، مشجرات آل الرسول (ص)، طبقات النسابین و حاشیه بر عمدة الطالب هستند. او برای نوشتن برخی کتاب‌های خود به کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفتگو نشست. از ده ها نفر از دانشمندان بزرگ فرق اسلامی اجازه گرفت و خود به صدها نفر دیگر اجازه داد. آیت‌ الله العظمی مرعشی در سال ۱۴۱۱ ق / ۱۳۶۹ ش وفات نمود و بنا به وصیت خود، در کتابخانه‌ معظم خود – واقع در خیابان ارم قم – به خاک سپرده شد.